Minggu lepas hari jumaat malam, aku gerak balik kampung. Aku sampai kampung pukul 10.00pm, singgah kedai beli makanan dulu nak makan, lapar, lagi pun mak tak masak malam2 ni.
Sampai rumah ada makcik aku dan mak je la. Dengan persaan lapar, aku amik mangkuk dan pinggan nak isi suma makanan yang aku beli tadi.
Tengah makan mak bercakap2 pasal kawan aku nama izat yang kawin minggu lepas. Aku ikut menghantar izat tu ke melaka. So macam2 la dia tanya. Dalam sibuk berborak tu suma, aku dah nampak peluang yang ada. Ye..ini la peluang yang aku tunggu2. Peluang untuk menyatakan hasrat hati aku yang dah lama aku nak cakap, tapi masih lagi sangsi nak menyuarakan hasrat.
Peluang datang, secara senyap bersahaja sambil menghirup tomyam
“mak, bulan depan nak gi melaka” “ok la tu, kita gi bercuti bulan depan, bole je” mak jawap
nampaknya mak masih tak nampak hasrat aku tu.
“bulan depan nak gi rumah ila”
“nak bawak cincin sekali”
“nak bawak cincin, ko nak bertunang ke?” mak tanya. “aah..” jawap aku pendek je
itu la caranya aku menyatakan hasrat aku, secara bersahaja je.
nak kata susah tak la susah, tapi aku rasa macam tak percaya je berjaya cakap macam tu kat mak.hehe..